هماهنگی یک زنجیرۀ تأمین دو سطحی با استفاده از قرارداد بیمه، تحت شرایط برگشت کالا از مشتری و تقاضای دو پریودی

یک روش مؤثر برای بهبود عملکرد زنجیرۀ تأمین، ایجاد هماهنگی بین اعضای زنجیرۀ تأمین است. این نوشتار موضوع هماهنگی زنجیرۀ تأمین را با استفاده از قرارداد بیمه بررسی می کند. یک تولید کننده و یک خرده فروش، زنجیرۀ تأمین را شکل می‎دهند که خرده فروش با تقاضای احتمالی و برگشت کالا از مشتری روبه‎روست. پذیرش کالای برگشتی از ویژگی‎های بازار رقابتی امروز است و موضوع هماهنگی را تحت تأثیر قرار می دهد. در این نوشتار، پارامترهای قراردادی و قیمت فروش کالای تولید کننده برای رسیدن به هماهنگی کامل و وضعیت برد ـ برد برای هر دو عضو زنجیرۀ تأمین، تعیین می شود. در این پژوهش قرارداد بیمه با قرارداد به‎اشتراک گذاری درآمد مقایسه می شود. یافته های پژوهش نشان می دهد، به‎ازای هر قرارداد به‎اشتراک گذاری درآمد، یک قرارداد بیمه را می‎توان تعریف کرد و در صورت انتخاب صحیح پارامترهای قراردادی، سود مورد انتظار تولید کننده با قرارداد بیمه نسبت به قرارداد به‎اشتراک گذاری بهبود پیدا می کند.